ഓര്‍മ്മകള്‍



വിടരാന്‍ വിതുമ്പി നില്‍ക്കുന്ന സൂര്യ കിരണങ്ങള്‍ 

ഭാസ്ക്കരത്തലോടലിനായ് ഈറനായ് നില്‍ക്കുന്ന 

നാണം  കുണുങ്ങികളായ  പുല്‍നാമ്പുകള്‍
    
 പച്ചപ്പരവതാനിവിരിച്ച ആ നാട്ടു വഴികള്‍

 ഒരോര്‍മ്മര്‍പ്പെടുത്തല്‍ പോലെ   എന്നും 

കാലത്തിന്‍റെ വികൃതിയില്‍  മഞ്ഞും മഴയും 

 ഇക്കിളിപ്പെടുത്തുന്ന ഓര്‍മ്മകളുടെ  തോളിലേറി 

തിരിച്ചു വരില്ലെന്ന് വാശിയോടെ ചൊല്ലിയ 

കുസൃതികള്‍ കൂട്ടിനുള്ള കുട്ടിക്കാലവും 

മഞ്ഞിന്‍പുതപ്പിനാല്‍ നാണം  മറക്കുന്ന 

സ്നേഹത്തിന്‍   നനവാര്‍ന്ന  ഇടവഴികളില്‍ 

 നിന്‍ പ്രണയത്തിന്‍ കൈ ചേര്‍ത്ത് നടക്കുമ്പോള്‍  

 ദൂരെയോന്നുമല്ലാതെ അന്നന്നത്തെ അന്നം തേടി 

പറക്കുന്ന ഇണകുരുവികളുടെ  കിന്നാരം .

മനസ്സിന്‍റെ  മണിയറയില്‍ ,ആരും കാണാതെ 

അന്നു ഞാന്‍ ഒളിപ്പിച്ചുവെച്ച പുസ്ത്തകത്താളിലെ

മയില്‍പ്പീലി പോലെ നീയെന്ന മാണിക്യം  

മരപ്പിടി സ്ലേറ്റിലെ മഷിത്തണ്ടു പോലെ

കൊത്തം കല്ലുകള്‍ അമ്മാനമാടിയ നിന്‍റെ 

വിരലുകള്‍ തലോടിയുറക്കിയ  മുടിയിഴകള്‍  

ഗ്രഹാതുരമായ നല്ല ഓര്‍മ്മകളെല്ലാം അന്യമായ് 

ഇന്ന് അക്ഷരങ്ങള്‍ക്കിടയില്ഒളിച്ചു കിടക്കുകയാണ്.

 
ആസിഫ്‌  വയനാട്‌

Comments